Zespół Aspergera (ang. Asperger syndrome, AS) jest to łagodniejsza forma zaburzenia ze spektrum autyzmu. Termin ten po raz pierwszy został użyty w 1992 roku, a więc całkiem niedawno. Wtedy opracowano kryteria diagnozy i wyodrębniono objawy, jakie daje Asperger.
Zespół ten dotyka dużo częściej chłopców niż dziewczynki, podobnie jest w przypadku autyzmu.
Zespół Aspergera przebiega dużo łagodniej niż autyzm, a dzieci nim dotknięte nie wykazują żadnych zaburzeń w rozwoju mowy.
Zespół Aspergera bardzo często określany jest niepoprawnie mianem choroby Aspergera. Tymczasem dziecko, u którego zdiagnozowano syndrom, nie jest chore, nie wymaga leczenia farmakologicznego. Wymaga jednak ogromnego zrozumienia, terapii i szczególnego traktowania.
Ze względu na mnogość objawów każde dziecko z zespołem Aspergera jest inne. Dużym problemem jest niestety wyraźna trudność w odnalezieniu się w kontaktach społecznych. AS-y są wycofane i mają problemy z aklimatyzacją w społeczeństwie. Bardzo trudno jest im nawiązywać i podtrzymywać relacje z innymi ludźmi.
Terapia wprowadzona od najmłodszych lat daje nadzieję, iż osoby z Zespołem Aspergera będą funkcjonowały całkiem dobrze jako osoby dorosłe.
Chociaż takie osoby różnią się od reszty społeczeństwa, ich zachowanie nie odbiega zbyt drastycznie od ogólnie przyjętych norm. Ważne jest jednak zdiagnozowanie problemu, ustalenie przyczyn Zespołu Aspergera, jak również prawidłowe zinterpretowanie objawów. To pomoże w zaakceptowaniu odmienności bliskiej osoby i uświadamianiu otoczenia, które często bywa krytyczne i nieempatyczne.